Na Trgu jarbola, u novosadskom Limanskom parku, svojevrsnoj galeriji na otvorenom namenjenoj autorskim postavkama umetničkih zastava 1. februara, na Dan grada Novog Sada, postavljena je izložba Sekvence grada. Na izložbi koja je trajala do aprila učestvovalo je šest autora i jedna umetnička grupa, a kustos je bio likovni kritičar Sava Stepanov. Izložba Sekvence grada je prilika za ostvarenje konkretnog dejstva umetnosti u gradskom okruženju. Ideja je bila da se ovom izložbom prikaže umetnička produkcija van ateljejskih i galerijskih prostora, da se izdejstvuje još jedan sintetički spoj umetnosti i stvarnosti, da se estetski principi infiltriraju u svakodnevni gradski život, da se ostvari nesmetana komunikacija sa prolaznicima – posmatračima, konačno: da se proširi dejstvo umetnosti u društvu i gradskoj zajednici.
Po rečima kustosa Save Stepanova, urbani karakter današnje umetnosti, njena sveprisutnost potpuno se uklapaju u tumačenje Trga jarbola kao kolektivnog umetničkog dela. Osim toga, svojim konceptom, svojim infiltriranjem u javni prostor grada Novog Sada, projekat odgovara savremenim zbivanjima u umetnosti, jer se manifestaciono savršeno uklapa u koncept sveprisutne kulture i umetnosti spektakla, u urbani karakter današnje umetnosti.
U okviru teme, Danijel Babić se u svojim zastavama bavio simbolima koji su karakteristični za Novi Sad. Od saobraćajne table na ulasku u grad, do nekih karakterističnih simbola poput Tvrđave, sata na Tvrđavi, bicikla ili grba grada.
Rad Obscure Gorana Despotovskog čini sedam zastava na kojima su implementirani ponavljajući segmenti stilizovanog oblika (tačke) koja u svom redu i kompozicionom poretku obrazuje apstrahovanu rastersku celinu. Ovaj kompozicioni rasterski prikaz čini grupacija tačaka, nastalih pod uticajem svetla i senki, spoljnog i unutrašnjeg prostora. Rad Obscure prikazan u sedam segmenata sa minimalnim promenama, ukazuje na složeni mehanizam masovnosti i nagomilavanja, koji se može doživeti kroz uobičajene, prepoznatljive sekvence urbane celine, modularni sistemi kod ljudi, objekata, proizvoda, saobraćaja, komunikacije i drugih relacija.
Umetnička grupa diSTRUKTURA (Milan Bosnić i Milica Milićević) razmatra proširene pojmove prirode danas, bilo da se radi o prirodi, pseudo-prirodi ili sintetički stvorenoj prirodi, odnosno urbanim konstelacijama, sa namerom da definiše odnose u novoformiranim strukturama koje, bilo realne ili simulirane, tvore realnost savremenog života. Iskustvo postajati-deo-prirode ili biti-deo-prirode koje su preuzeli iz tradicije romantičarskog pejsažnog slikarstva, polazište je u njihovom suočavanju sa okruženjem 21. veka.
Na izložbi su predstavljene i zastave novosadskog vizuelnog umetnika Milete Poštića.
Stefan Lukić, umetnik iz Užica, prikazuje na sedam zastava mape – GPS crteže nastale tokom performansa Daleko, koliko me noge nose (2020). Želevši da istrči trku za usporavanje života, ovaj je umetnik svakodnevno, tokom nekoliko dana, trčao od svog ateljea do groblja. Bila je to trka usmerena protiv “tiranije trenutka”, sa jednom jasnom parolom: “sporo vreme sad”! Kroz Sekvence grada ista se poruka transponuje sa ulica i trotoara na jarbole, visoko u tkivo grada.
U svom radu, beogradski umetnik Nemanja Lađić se pretežno bavi optičkim/vizuelnim iluzijama, inspirisanim tehnologijom, matematikom, problemima digitalizacije, graničnim oblastima fizičkog i digitalnog. Njegovi radovi bazirani su na nekim malim zapažanjima i otkrićima koja upućuju na sve te promene, kojih uglavnom nismo svesni.
Slike i crteži Ivana Šuletića iz Beograda nastaju kao generički organizovane strukture koje se razvijaju repeticijom postupka slikanja detalja izvučenog iz nasumično odabrane digitalne fotografije prirodnog ili urbanog ambijenta. Uvećani detalj pronađenog pejzaža na taj način postaje obrazac, neka vrsta šablona, iz koga se gradi nepregledna slikana panoramska šema.