Jun 27, 2019
Ana Vrtačnik (Sarajevo, BiH, 1991)
Osnovne i master studije slikarstva, na departmanu likovnih umetnosti na Akademiji umetnosti u Novom Sadu završila je u klasi prof. Vlade Rančića. Trenutno je student na doktorskim studijama, studijski program likovne umetnosti, na istoj Akademiji, gde radi kao stručni saradnik na katedri za slikarstvo. Do sada je izlagala na preko 60 izložbi u zemlji i inostrastvu (Kina, Austrija, Švajcarska, Hrvatska, Belgija, Danska, SAD, Portugal, Brazil, Kanada, Španija, Bugarska).
Dobitnica je brojnih nagrada i stipendija: Nagrada Univerziteta u Novom Sadu za uspeh u toku studiranja (2011/2012/2013/2014 ); Prva nagrada za plakat “Kralj Lir” na konkursu za idejno rešenje pozorišnog plakata i grafičkog oblikovanja; Festival 58. Sterijino pozorje, Novi Sad (2013); Nagrada fondacije “Milivoj Nikolajević” za najbolju crtež studiju, Akademija umetnosti, Novi Sad (2013); Pohvala XVII Bijenala studentskog crteža Srbije, Beograd (2013); Dobitnik stipendije fonda za mlade talente “Dositej Obradović”, Ministarstvo omladine i sporta, Beograd (2014); Godišnja nagrada departmana likovnih umetnosti za najuspešniji umetnički rad iz discipline slikanje, Akademija umetnosti, Novi Sad (2014); Zahvalnica Srpske akademije nauka i umetnosti za vredan dar koji obogaćuje umetničku zbirku SANU, Novi Sad (2014); Dobitnik stipendije fonda za mlade talente “Dositej Obradović”, Ministarstvo omladine i sporta, Beograd (2015); Nagrada fondacije “Mali Princ” za postignute vrhunske rezultate u oblasti umetnosti, Novi Sad (2015); Nagrada univerziteta u Novom Sadu za postignute vrhunske rezultate u umetnosti, Novi Sad (2015); Nagrada “Youth Heroes”, Exit fondacija i NIS Fondacija, Beograd (2017).
Bila je učesnik nekoliko projekta: Član grafičke grupe-projekta “Lutajući otisak”, Novi Sad (2014); Ambasador projekta 20 x 20, Witerthur, Švajcarska (2014); Saradnik na projektu “ Zastave” autora Dragana Matića, Ulm, Nemačka (2016); Koordinator projekta „Razlike“, Goran Despotovski, Novi Sad, Srbija (2017); Saradnik na projektu „Zastave“ autorke Bosiljke Zirojević Lečić, Ulm, Nemačka (2018).
Radovi Ane Vrtačnik nalaze se Zbirci Filozofskog fakulteta u Novom Sadu, Umetničkoj zbirci SANU, Ogranak u Novom Sadu i u nekoliko privtnih kolekcija u Srbiji i Švajcarskoj.
Član je Udruženja likovnih umetnika Vojvodine.
Mar 30, 2018
Mira Brtka bila je multimedijalna umetnica, bavila se filmskom i pozorišnom režijom, slikarstvom, skulpturom i modnim dizajnom. Rođena je 1930. godine u Novim Banovcima kod Stare Pazove. Završila je studije režije na Akademiji za pozorišnu i filmsku umetnost u Beogradu, kod profesora Vjekoslava Afrića, Josipa Kulundžića i Slavka Vorkapića. Kao stipendista Čehoslovačke republike bila je asistent režije u igranom filmu Otokar Vavre ,,Proti svih”. 1959. upisala je Akademiju lepih umetnosti (Academia di Bella Arti) u Rimu, gde je diplomirala 1963. godine. Svoju prvu samostalnu izložbu priredila je 1964. godineu Galeriji Artflex1965. predstavljala je Jugoslaviju na međunarodnom simpozijumu umetnika, kritičara i istoričara umetnosti u San Marinu i Riminiju. U Rimu je postala deo grupe Illumination, čiji osnivač je bio japanski umetnik Nobija (Nobuya) Abe. Pored Abea i Brtki članovi grupe su bili i umetnici: Marša (Marcia) Hafif, Aldo Šmit (Schmid), Milena Čubraković i Paolo Pateli (Patelli).
Najviše i najduže su trajala njena istraživanja u slikastvu.
Bavila se modnim dizajnom, a njene modne kreacije bile su inspirisane slovačkom narodnim nošnjom. Takođe je bila kolekcionar slovačkih narodnih nošnji i antikviteta.
Umrla je 18. decembra 2014. godine u Beogradu.
Mar 30, 2018
Jovan Soldatović rođen je u Čereviću 1920. godine. Osnovno školovanje započeo je u rodnom Čereviću, a nastavio u Novom Sadu, gde se porodica Soldatović preselila 1930. godine. U Novom Sadu učio je gimnaziju, nakon koje odlazi u Maribor, gde završava školu za rezervne oficire. Godine 1940. upisuje na arhitektonski odsek Tehnološkog faklulteta u Beogradu, gde provodi tri semestra, učeći zajedno sa Mihajlom Mitrovićem i Bogdanom Bogdanovićem, uz izuzetne profesore poput Zlokovića, koga je smatrao u velikoj meri značajnim za njegovo ,,aktivno vajarsko angažovanje”. Studije arhitekture prekinuo je rat, pa se Soldatović iz Beograda vratio u Novi Sad. Neposedno po izbijanju rata mobilisan je u XVII vinkovački puk. Nakon kapitualcije priključio se narodnooslobodilačkoj vojsci. Upravo u vreme ratnih godina okrenuo se likovnom stvaralaštvu i tada nastaju njegove prve skulpture. Po zaršetku rata upisao se na Akademiju lepih umetnosti u Beogradu. Jedan od Soldatovićevih profesora na Akademiji bio i Toma Rosandić, koji je vodio Državnu vajarsku radionicu, gde Soldatović radio od 1949. do 1952. godine. Jovan Soldatović je svoju prvu samostalnu izložbu priredio je u galeriji Grafičkog kolektiva u Beogradu 1952. godine. Neposredno nakon izložbe Soldatović je angažovan da formira vajarski odsek na Višoj pedagoškoj školi u Novom Sadu, gde je postao prvi profesor vajarstva.
Zajedno sa Boškom Petrovićem, Stevanom Maksimovićem, Bogumilom Karlavarisom i drugim mladim umetnicima, učestvovo je u formiranju prvih ateljea na Petrovaradinskoj tvrđavi. Njegov atelje nalazio se u zgradi tzv. ,,Duge kasarne”.
Bio jedan od inicijatora i osnivača grupe Prostor 8, koju su pored Soldatovića činili i Ana Bešlić, Olga Jančić, Ratimir Stojadinović, Aleksandar Zarin, Jovan Kratohvil, Miša Popović i Miloš Sarić.
Bio je član ULUS-a od 1949. Od 1975. pa sve do penzonisanja 1981. radio je kao profesor na Akademiji umetnosti u Novom Sadu. Učestvovao je u niz samostalnih i grupnih izložbi u zemlji i svetu., dok su njegove skulpture deo su privatnih i javnih kolekcija, u zemlji i inostranstvu.
Naručito treba istaći Soldatovićev rad na polju javnih spomenika, neki od njih su: Dečak i srna, Park TBC Instituta, Sremska Kamenica (1955); Spomenik borcima Šajkačkog odreda kod Žablja (1962); Ludska figura sa mrtvim detetom, Hirošima (1962); Borba jelena, Petrovaradinska tvrđava (1965); Dvoje, Park zgrade Ujedinjenih nacija, Njujork (1967); Spomenik žrtvama fašizma, Kej, Petrovaradin (1970); Razigrani konji, Novosadski sajam (1973); Don Kihot u Tašmajdanskom parku u Beogradu (1979); Propeti konji u Karađorđevu (1975).
Soldatovićevo aktivno umetničko delovanje, ogledalo se i kroz izložbe – instalacije, poput onih: Dođe li rat, odoše ljudi, preređena 1972. na Petrovaradinskoj tvrđavi, i ponovljene 1999. godine ispred srušenog Varadinskog mosta.
Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja: Nagrada Politike za likovnu umetnost (1958); II nagrada za skulpturu na izložbi NOB u delima likovnih umetnika Jugoslavije, Beograd (1961); Oktobarska nagrada Novog Sada (1962); Nagrada Oktobarskog salona u Beogradu (1970); Nagrada za skulpturu na II novosadskom salonu (1973); Orden rada sa zlatnim vancem, Beograd (1973); Nagrada likovne jeseni za skulpturu – Plaketa JNA, Sombor (1973); Diploma sa srebrnom medaljom, Matica srpska, Novi Sad (1976), Zlatna plaketa Republičkog odbora Saveza sinikata, Beograd (1978); Oktobarska nagrada, Beočin (1979); Decembarska nagradu, Srpska Crnja (1979); Spomen plaketa, Rakovac (1980); Povelja grada Novog Sada (1981); Nagrada pokrajinskog odbora SUBNOR-a Vojvodine Jovan Popović za likovnu umetnost (1981); Zlatna plaketa RV i PVO, Batajnica (1982); Plaketa SUBNOR-a Jugoslavije, Beograd (1983); Zlatna plaketa Spomen parka Šumice, Kragujevac (1983); II nagrada za spomenik Jovana Jovanovića – Zmaja i Srebrna plaketa, Jajce (1983); Zlatna plaketa, Begeč (1984); Sedmojulska nagrada SR Srbije, Beograd (1986); Orden zasluga za narod sa zlatnom zezdom, Beograd (1986); Forumova nagrada, Novi Sad (1986); Nagrada za životno delo SUBNOR-a Vojvodine, Novi Sad (1989) i Vukova nagrada, Beograd (1999).
Poslednja izložba na kojoj je učestvovao među tridesetak umetnika održana je tokom avgusta i septembra 2015. godine u Novom Sadu – Aspekti savremene skulpture u Vojvodini. Soldatovićeva dela bila su izdvojena, te je u sklopu te postavke bio je postavljen: Homagge a Jovan Soldatović.
Umro je 2005. godine u Novom Sadu.
Mar 19, 2018
Boško Petrović je rođen u Novom Sadu 1922. godine. Nakon završene gimnazije u Novom Sadu upisao se na Akademiju likovnih umetnosti u Beogradu 1940. godine. Zbog rata prekida studije u Beogradu 1941. godine i vraća se u Novi Sad. Iste godine se upisao na Akademiju likovnih umetnosti u Budimpešti, odakle je veoma brzo bio isključen zbog rada u SKOJ-u, a po povratku u Novi Sad 1942. godine je uhapšen i zatvoren u novosadskoj ARMIJI.
Od 1944. godine aktivno je učestvovao u NOR-u kao član Propagandnog odeljenja glavnog štaba Vojvodine, odnosno rukovodilac Odeljenja za dokumentarne i umetničke izložbe Agitpropa JNOF-a.
Studije je nastavio 1945. godine na Akademiji za likovne umetnosti u Beogradu, u klasi profesora Mila Milunovića, a prekinuo ih je 1949. da bi prešao u Milunovićevu Državnu majstorsku radionicu. Iste godine se zaposlio u Kulturno-prosvetnoj zajednici Vojvodine u Novom Sadu i postao profesor Škole za primenjenu umetnost u Novom Sadu, gde je predavao do 1953. godine. Od 1953. do 1956. godine radio je kao kustos u Vojvođanskom muzeju u Novom Sadu. Godine 1961. sa tapiseristom Etelkom Tobolkom osniovao je prvu jugoslovensku radionicu za izradu tapiserija ,,Atelje 61” na Petrovaradinskoj tvrđavi. Od 1965. do 1969. godine radi kao saradnik Narodnog univerziteta, potom Radničkog univerziteta u Novom Sadu.
Na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu diplomirao je 1969. i iste godine počeo da radi kao profesor u Višoj pedagoškoj školi u Novom Sadu. Za vanrednog profesora Akademije umetnosti u Novom Sadu na Odseku likovnih umetnosti izabran je 1975. godine, a pet godina kasnije za redovnog profesora.
Bio je među osnivačima umetničkih kolonija u Bačkoj Topoli (1953) i Ečki (1956), kao i ,,Grupe 57” u Beogradu (1957) i član slikarske kolonije u Senti (od 1953) i umetničke kolonije u Bčeju (od 1956). Tokom četrdeset godina svog umetničkog stvaralaštva imao je 36 samostalnih izložbi, a kao član ULUS-a i SLUJ-a učetvovao je na velikom broju grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Poklonio je Galeriji savremene likovne umetnosti u Novom Sadu (danas Muzej savremene umetnosti Vojvodine) 24 ulja na platnu (1976-1978). Takođe, veći broj njegovih slika, crteža i kolaža nalazi se u Galeriji savremene umetnosti.
Umro je u Novom Sadu 1982. godine.
Mar 13, 2018
Diplomirao na Akademiji umetnosti u Novom Sadu 1982. godine i magistrirao grafiku na istoj Akademiji 2002. godine sa temom Otpor – Otisak i grafičkom mapom Zbijeno.
Kao odgovorni urednik likovnog programa i časopisa Polja Kulturnog centra Novog Sada radio je od 1997. do 2005. godine, a u tom periodu angažovan je i kao uredenik likovnog programa INFANT-a, Internacionalni Festival Alternativnog i Novog Teatra.
Zaposlen na Akademiji umetnosti u Novom Sadu od 2005. godine, trenutno u zvanju redovnog profesora na katedri za crtanje. Polja interesovanja: slikarstvo, grafika, crtež, video, instalacije, delovanje in situ.
Njegova dela nalaze se u zbirkama i kolekcijama od javnog značaja u Srbiji i u inostranstvu: Akvizicija Muzeja savremene umetnosti Vojvodine; Akvizicija Muzeja savremene umetnosti Makedonije; Kolekcija Ogranka SANU u Novom Sadu, Kolekcija Save Stepanova u Galeriji Matice Srpske, Akvizicije u zbirci Rajka Mamuzića, Akvizicije u zbirci Pavla Beljanskog,Likovna kolekcija Rektorata univerziteta u Novom Sadu, Likovna kolekcija Filozofskog fakulteta u Novom Sadu, Kabinet Malog crteža Akademije umetnosti u Novom Sadu, Kolekcija crteža Materia De Dibujo, Mexico City, Mexico; Kolekcija radova na tradicionalno rađenim papirima Heizaburo Iwano, u Fukui City Art Museum, Tokio, Japan; Kolekcija doktorskih studija slikarstva Akademije umetnosti u Pečuju, Mađarska.
Imao je niz samostalnih i grupnih izožbi u zemlji i inostranstvu. Učestvovao je na brojnim domaćim i međunarodnim projektima i nagrađen nacionalnim i regionalnim nagradama za izuzetan doprinos likovnoj umetnosti.
Živi i radi u Novom Sadu.
https://ljubomirvucinic.wordpress.com/tag/ljubomir-vucinic/
